Η Κρήτη διαθέτει μακρά και πλούσια ιστορία, ειδικά με τον Μινωικό Πολιτισμό. Φυσικά, πέραν από τα αρχαία ευρύματα, η Κρήτη προσφέρει πολλά ιστορικά σημεία και μουσεία. Παρακάτω παραθέτουμε τους τρεις πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Κρήτης, που μπορείτε να επισκεφτείτε με ένα αυτοκίνητο από την REDRENT.

Παλάτι της Κνωσού

Το μινωϊκό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος της Κνωσού, σημαντικής πόλης κατά την αρχαιότητα, με συνεχή ζωή από τα νεολιθικά χρόνια έως τον 5ο αι. μ.Χ. Είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας, με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα αλλά και στο εσωτερικό της Κρήτης. Κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ικαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσού.

Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1878 από τον Ηρακλειώτη Μίνωα Καλοκαιρινό. Ακολούθησαν οι ανασκαφές που διεξήγαγε ο Άγγλος Sir Arthur Evans (1900-1913 και 1922-1930) και που αποκάλυψαν ολόκληρο το ανάκτορο.

Τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης στο χώρο του ανακτόρου ανάγονται στη νεολιθική εποχή (7000-3000 π.Χ.). Η κατοίκηση συνεχίζεται στην προανακτορική περίοδο (3000-1900 π.Χ.), στο τέλος της οποίας ο χώρος ισοπεδώνεται για την ανέγερση ενός μεγάλου ανακτόρου. Το πρώτο αυτό ανάκτορο καταστρέφεται, πιθανότατα από σεισμό, το 1700 π.Χ. περίπου. Δεύτερο, μεγαλοπρεπέστερο ανάκτορο ανεγείρεται πάνω στα ερείπια του παλαιού. Μετά από μερική καταστροφή γύρω στο 1450 π.Χ., Μυκηναίοι εγκαθίστανται στην Κνωσό. Το ανάκτορο καταστρέφεται οριστικά περί το 1350 π.Χ. από μεγάλη πυρκαγιά. Ο χώρος που καλύπτει ξανακατοικείται από την ύστερη μυκηναϊκή περίοδο μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.

Στο ανάκτορο της Κνωσού έχουν γίνει ευρείας έκτασης αναστηλώσεις από τον ανασκαφέα Sir Arthur Evans. Ηταν πολυόροφο και κάλυπτε έκταση 20.000 τ.μ. Εντύπωση προκαλούν η ποικιλία των δομικών υλικών, τα χρωματιστά κονιάματα, οι ορθομαρμαρώσεις και οι τοιχογραφίες που κοσμούν δωμάτια και διαδρόμους. Τις υψηλές τεχνικές γνώσεις των Μινωϊτών επιβεβαιώνουν πρωτότυπες αρχιτεκτονικές και κατασκευαστικές επινοήσεις, όπως οι φωταγωγοί και τα πολύθυρα, η χρήση δοκαριών για ενίσχυση της τοιχοποιίας, καθώς και το σύνθετο αποχετευτικό και υδρευτικό δίκτυο.

Το ανάκτορο αναπτύσσεται γύρω από τη μεγάλη Κεντρική Αυλή, χώρο δημόσιων συγκεντρώσεων. Δεύτερη αυλή, η Δυτική, αποτελούσε την επίσημη πρόσβαση στο ανάκτορο αλλά και χώρο τελετουργιών.

ΚνωσόςΣτη δυτική πτέρυγα εντάσσονται οι επίσημοι χώροι διοικητικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων: το Τριμερές Ιερό, τα Ιερά Θησαυροφυλάκια και οι Υπόστυλες Κρύπτες. Ξεχωρίζει η Αίθουσα του Θρόνου, με τη δεξαμενή καθαρμών και τον αλαβάστρινο θρόνο που πλαισιώνεται από θρανία. Στη νότια πτέρυγα σημαντικότεροι χώροι είναι το Νότιο Πρόπυλο, ο Διάδρομος της Πομπής και η Νότια Είσοδος με την τοιχογραφία του πρίγκηπα με τα Κρίνα. Στην ανατολική πτέρυγα εντάσσονται χώροι κατοίκησης και μεγάλες αίθουσες υποδοχής, με κυριότερες την Αίθουσα των Διπλών Πελέκεων και το Μέγαρο της Βασίλισσας. Σε αυτές οδηγεί το επιβλητικό μεγάλο Κλιμακοστάσιο.

Από τη Βόρεια Είσοδο γινόταν η επικοινωνία με το λιμάνι της Κνωσού. Η Βόρεια Είσοδος πλαισιώνεται από υπερυψωμένες στοές, από τις οποίες η δυτική κοσμείται με την τοιχογραφία του Κυνηγιού Ταύρου.

Μεγάλος λιθόστρωτος πομπικός δρόμος, ο Βασιλικός Δρόμος, οδηγούσε από το Μικρό Ανάκτορο και την πόλη στη βορειοδυτική γωνία του ανακτόρου, όπου διαμορφώνεται υπαίθριος θεατρικός χώρος.

Γύρω από το ανάκτορο εκτεινόταν ο μινωικός οικισμός και, στους λόφους, τα νεκροταφεία. Σημαντικά οικοδομήματα της ίδιας περιόδου είναι: η Νότια Οικία, η Οικία του ιερού Βήματος, το Μικρό Ανάκτορο, ο Ξενώνας, η Βασιλική Επαυλη και ο Τάφος-Ιερό. Από τη ρωμαϊκή Κνωσό σημαντικό οικοδόμημα είναι η Βίλλα του Διονύσου με ψηφιδωτά δάπεδα (2ος αι. μ.Χ.).

Τα πολυάριθμα, εξαιρετικής τέχνης, ευρήματα από το ανάκτορο, αγγεία, σκεύη, ειδώλια, το αρχείο πινακίδων της Γραμμικής Β γραφής, καθώς και τα πρωτότυπα των τοιχογραφιών, φυλάσσονται στο Μουσείο Ηρακλείου.

Πηγή: Δήμος Ηρακλείου heraklion.gr

Παλάτι της Φαιστού

Η Φαιστός, ή πιο σωστά το Μινωικό Ανάκτορο της Φαιστού, βρίσκεται στην νότιο-κεντρική Κρήτη, στην πεδιάδα της Μεσαράς, 55 χιλιόμετρα νότια από το Ηράκλειο και σε μικρή απόσταση από τον αρχαιολογικό χώρο στην Αγία Τριάδα, τον αρχαιολογικό χώρο στη Γόρτυνα και τα Μάταλα.

Η Φαιστός είναι από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους στην Κρήτη, και δέχεται πολλές χιλιάδες επισκεπτών κάθε χρόνο.
Το μινωικό ανάκτορο της Φαιστού αντιστοιχεί σε ακμαία πόλη που, όχι τυχαία, αναπτύχθηκε στην έφορη πεδιάδα της Μεσαράς κατά τους προϊστορικούς χρόνους, δηλαδή από το 6.000 π.Χ. περίπου μέχρι και τον 1ο π.Χ. αιώνα, όπως επιβεβαιώνουν τα αρχαιολογικά ευρήματα.

Η ιστορία του μινωικού ανακτόρου της Φαιστού, όπως και των υπολοίπων μινωικών ανακτόρων στην Κρήτη, υπήρξε πολυτάραχη:

• Το πρώτο ανάκτορο στη Φαιστό χτίστηκε το 2.000 π.Χ. περίπου. Μυθικός ιδρυτής της φαίνεται να είναι ο ίδιος ο Μίνωας και πρώτος βασιλιάς ο Ραδάμανθυς, αδερφός του Μίνωα.
• Το 1700 π.Χ ισχυρός σεισμός ισοπέδωσε το ανάκτορο, που ξαναχτίστηκε σχεδόν αμέσως. Η Φαιστός όμως σταματάει να αποτελεί το διοικητικό κέντρο της περιοχής. Το νέο διοικητικό κέντρο εγκαθίσταται στην γειτονική Αγία Τριάδα. Η Φαιστός εξακολουθεί να αποτελεί το θρησκευτικό και λατρευτικό κέντρο στη νότια Κρήτη.
• Το 1450 π.Χ σημειώνεται νέα καταστροφή, όχι μόνο στην Φαιστό, αλλά σε ολόκληρη την Κρήτη. Η πόλη της Φαιστού συνέρχεται από την καταστροφή, κόβει δικό της νόμισμα και συνεχίζει να ακμάζει τους επόμενους αιώνες μέχρι τον 1ο π.Χ. αιώνα, οπότε καταστρέφετι από τη γειτονική Γόρτυνα.

Το ανασκαφικό έργο στην ευρύτεη περιοχή της Φαιστού ξεκίνησε το 1900 από την ιταλική αρχαιολογική σχολή υπό την ηγεσία των Federico Halbherr και Luigi Pernier ενώ μετά τον πόλεμο ανέλαβε ο Doro Levi. Τα περισσότερα κτίσματα που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης ανήκουν στην νεοανακτορική περίοδο δηλαδή 1700 – 1450 π.Χ. περίπου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι αντίθετα με την Κνωσό δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια αναστήλωσης παρά μόνο συντήρηση.

Source: explorecrete.gr

Αρχαιολογικός Χώρος Μαλίων

Το Μινωικό Παλάτι και ο αρχαιολογικός χώρος των Μαλίων βρίσκονται 3 χλμ ανατολικά της πόλης των Μαλίων. Από αρχιτεκτονικής άποψης το Ανάκτορο των Μαλίων, είναι το τρίτο σε μέγεθος από τα Μινωικά Ανάκτορα και θεωρείται το πιο «επαρχιακό» από αυτά. Έκανε μια έκταση 7.500 τ.μ. και σύμφωνα με την παράδοση εδώ βασίλεψε ο τρίτος γιος του Δία και της Ευρώπης, ο Σαρπηδόνας, αδελφός του θρυλικού βασιλιά Μίνωα.

Το Ανάκτορο ήταν διώροφο και η είσοδός του είναι από τη δυτική πλακόστρωτη Αυλή, μέσα από ένα πέρασμα πομπής. Είναι ένα κτίριο με κεντρική αυλή, χαγιάτι, θέατρο, ιερά, βασιλικές συνοικίες και εργαστήρια. Βόρεια της δυτικής αυλής βρίσκεται η υποστυλική κρύπτη, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και προστατεύεται από τις καιρικές συνθήκες με μια σύγχρονη στέγη. Η μεγάλη υπόγεια αίθουσα, της οποίας η οροφή στηριζόταν σε κίονες, θεωρείται ως αίθουσα του συμβουλίου για τις πολιτικές συζητήσεις των τοπικών αρχόντων, χωρισμένη από τις κατοικίες και τα επίσημα κτίρια. Είναι πρόγονος του κλασικού ελληνικού Πρυτανείου, που είχε παρόμοια λειτουργία.

Στο νοτιοδυτικό τμήμα της κεντρικής αυλής βρίσκεται μια στρογγυλή τράπεζα, με μικρές κοιλότητες γύρω από την άκρη και μια μεγαλύτερη στο κέντρο, που στέκεται σε βάση. Αυτό η τράπεζα πιστεύεται ότι είναι ένα είδος κέρνου της κλασικής Ελλάδας. Στις κοιλότητες οι Μινωίτες έβαζαν τους σπόρους που πρόσφεραν στον θεό, έτσι επιθυμούσαν να έχουν καρποφόρα σοδειά.
Αυτή η εξήγηση φαίνεται πιο πιθανή καθώς αυτό το έθιμο υπάρχει ακόμα στην Κρήτη.

Στην ανατολική πλευρά της κεντρικής αυλής, με στοά από κίονες, βρισκόταν η ανατολική είσοδος του ανακτόρου κοντά στην οποία υπήρχαν τα δωμάτια του βασιλικού θησαυρού. Στην ίδια πλευρά υπήρχαν στενά κελιά που οδηγούσαν σε έναν κοινόχρηστο διάδρομο και καταλαμβάνονταν από πίθους (πιθάρια) που στέκονταν σε βάσεις, με διάταξη για τη συλλογή υγρών (κανάλια και βάζα για λάδι και κρασί).

Πηγή: intekriti.gr